Hoi en voor alle nieuwe lezers: welkom! 🙋🏼♀️
Ik hoop dat het goed met je is. Wekelijks deel ik in deze nieuwsbrief een stukje van mijn brein met de wereld. Omdat mijn interesses nogal wijd uiteenlopend zijn, heeft deze mail een vaste opbouw:
1. Lessons learned: waarin ik het interessantste inzicht van die week deel.
2. Aanraders: waarin ik mijn aanraders om te lezen/luisteren/volgen/bekijken deel.
Heb je vragen, feedback of anders? Altijd leuk als je mailt!
Daar gaat ‘ie dan:
LESSONS LEARNED
Als je naar de wereldkaart kijkt, dan zie dat onder Australië nog een stukje land hangt. Dat is Tasmanië. Ondanks dat dit eiland qua bevolking en oppervlakte heel klein is, hebben antropologen het er hartstikke druk mee. Het bijzondere is namelijk dat de opgravingen die daar gedaan zijn, heel simpel gereedschap naar de oppervlakte hebben gebracht. Als je het vergelijkt met uitvindingen die in hetzelfde tijdvak binnen andere beschavingen werden gedaan, dan loopt Tasmanië behoorlijk achter.
Antropologen hebben dit fenomeen onderzocht en zijn gekomen tot een theorie van het Tasmaanse effect. Men denkt namelijk dat deze achterstand te verklaren is door de kleine bevolking. Door het beperkt aantal mensen verdwenen uitvindingen makkelijker. Best logisch eigenlijk: stel je doet een briljante uitvinding en je deelt deze slechts met 10 mensen. Dan is de kans dat je uitvinding generatie op generatie wordt doorgegeven natuurlijk kleiner dan wanneer je deze deelt met 100 mensen. Sowieso 4 gaan er plotseling dood, 2 vergeten het gewoon, 2 hebben het nooit echt begrepen, 1 vind je eigenlijk niet aardig en naait je en God mag weten wat er met de ander is gebeurd. 😉 Daar gaat je uitvinding…..
Andere wetenschappers vinden het schijnbaar toevallig verloren raken van uitvindingen iets te kort door de bocht. Zij zien het gebrek aan social learning als de drijfveer van het Tasmaanse effect. Hun redenering gaat als volgt: mensen leren nieuw gedrag door hun omgeving te observeren en te imiteren. Innovatie ontstaat daardoor sneller op plekken waarin de sociale context groot en divers is. Een gebrek aan uitvindingen duidt dus op een gebrek aan een voedende context waarin mensen tot die ontdekkingen kunnen komen.
Ik geef dit halve college over het Tasmaanse effect, omdat ik denk dat het relevant is in deze tijd. Alle emoties die komen kijken bij deze pandemie en onze reactie daarop, zorgen ervoor dat onze blik vernauwd. In veel gevallen is dat heel handig, want het zorgt ervoor dat je al je focus gebruikt voor wat er NU toe doet. Aan de andere kant helpt zo’n nauwe blik niet bij het creëren van innovatie die ook na deze crisis standhoudt. Je zou kunnen zeggen dat open source werken de ultieme beweging tegen het Tasmaanse effect in de eerste zin is. Super als je lokaal en binnen jouw eigen context iets ontdekt! Als je dit dan ook deelt met de rest van de wereld, hebben we er allemaal iets aan :)
De oplossing voor het Tasmaanse effect in de tweede zin ligt in het verlengde daarvan, namelijk het samen creëren van contexten waarin we van elkaar kunnen leren. Niet alleen maar door informatie te delen, maar door elkaar te zien op alle niveau’s. Dat betekent dus niet alleen je hoofd (ook al is dat het enige dat je ziet door een scherm) maar ook je lijf, emoties en intuïtie mogen er dan zijn. Gisteren gaf ik online een korte workshop en ik was blij verrast door de manier waarop deelnemers direct contact met elkaar maakten, elkaar hielpen en vragen stelden. Als dit representatief is voor hoe de meeste mensen nu met elkaar aan het leren zijn, dan kunnen we denk ik heel blij zijn! :)
AANRADERS
Om te lezen:
Ik las in één adem Vallen is als vliegen van Manon Uphoff. Het boek is het even prachtig als pijnlijk en vertelt een verhaal over een jeugd vol misbruik. Misschien sta je nu niet echt te springen om dit te lezen, maar ik beveel het je toch heel graag aan. Het wierp voor mij namelijk een totaal nieuwe blik op slachtofferschap en (het ontbreken van) veiligheid.
In de New York Times las ik dit fascinerende stuk over The age of decadence. De stelling: de wereld verandert helemaal niet steeds sneller, we stagneren al decennia lang.
Om te volgen:
Als je in Amsterdam woont en graag een steentje bij wilt dragen, volg dan Marij de Vries even. Marij is freelance eventmanager en omdat er natuurlijk nu geen events zijn, gebruikt ze haar enorme regeltalent om tulpen bij verzorgingshuizen te krijgen, apotheken te ondersteunen, belmaatjes te regelen en nog veel meer. Daarnaast deelt ze ook regelmatig intiatieven waar je aan mee kan. Een topper om te volgen dus! 💪🏻
Om te bekijken:
Ik denk dat dit de leukste bruiloft in quarantaine ooit is:
Om te luisteren:
Ik was ontzettend onder de indruk van deze podcast van Tim Ferris die Esther Perel (relatietherapeut) interviewt. Esther deelt concrete adviezen over hoe je goed voor je relaties kunt zorgen met je geliefde en andere dierbare, of je nu mét of zonder hen in quarantaine zit. Daarnaast vond ik het mooi dat zowel Tim als Esther hun persoonlijke ervaring, dagelijkse rituelen, angsten en uitdagingen delen. Het voelde voor mij alsof ik even bij hen aan tafel zat. 😊
Dat was ‘m weer. Tot volgende week!
Maak er iets moois van vandaag,